Steeds een stukje dichterbij

Ik houd ervan om duidelijkheid te hebben, knopen door te hakken. Dan weet ik waar ik aan toe ben en het kan verhelderend werken. Een ander helpen om een keuze te maken doe ik ook graag, al gaat het er dan natuurlijk om dat hij of zij beslist.

Efficiëntie vind ik ook prettig. Ik geef bijvoorbeeld meteen een titel aan een blog. Dan kan ik ‘m opslaan en dat stukje afvinken. Tenminste, meestal 😉

Want knopen doorhakken en efficiënt werken is niet altijd de juiste manier. Dat weet ik al jaren maar het heeft even geduurd voordat ik dat ook zo kon voelen. Het is echt een leerschool. Er zijn veel momenten waarop ik daarmee kan oefenen, waarbij voor mijn gezin zorgen en een eigen bedrijf hebben twee grote pijlers zijn. Vertrouwen op gezondheid trouwens ook, en het verloop van sociale of zakelijke contacten.

Je kunt iets namelijk niet afdwingen. Op z’n beloop laten kan heel waardevol zijn en soms ook essentieel. Daardoor ontstaat er ruimte voor een proces en blijken er vaak meer mogelijkheden dan je denkt. Je kunt creatiever werken en echt, je komt ergens uit.

Want een titel voor een blog afvinken is prettig vind ik, maar uiteindelijk niet efficiënt als ik tijdens het schrijven van richting verander. En dus het document een andere naam moet geven.

En knopen doorhakken kan heel gezond zijn, maar in mijn bedrijf bijvoorbeeld zit groei. Wat betekent dat ik moet bijschaven, mij over mag geven aan een proces van zoeken en vinden.

Want ik kom steeds een stukje dichterbij. Met als concreet voorbeeld het delen van mijn eigen verhaal. Waarvan ik weet dat het gewaardeerd wordt, mensen herkenning geeft. Het geeft ook een beter beeld van wie ik ben, wat kan helpen om mij als coach te kiezen. Of niet, dat is ook goed. Het gaat erom wat bij jou past.

Mijn eigen verhaal delen: eigenlijk ben ik een open persoon. Vraag en ik vertel. Wat mij nog een beetje tegenhoudt is het delen op social media, terwijl ik er geen moeite mee heb dat veel mensen weten wie ik ben. Ik heb juist de behoefte om te delen. Wat wringt er dan? Allereerst denk ik de negatieve kanten van social media. Daarnaast de inhoudelijke vraag; wat deel je wel en wat niet. Maar ook die laatste vraag is een proces, want eigenlijk weet ik dat wel. Het ontstaat vanzelf.

Tenslotte wil ik juist uitdragen dat iedereen zijn of haar verhaal heeft, we leven namelijk allemaal gewoon ons leven. Dus waarom niet gewoon doen? Wordt vervolgd.